Krótkometrażowy

Victor Frankenstein mieszka wraz z rodzicami i ukochanym psem Sparky'm w jednym z ulicznych osiedli. Pewnego dnia, podczas zabawy Victora i Sparkiego, psa potrąca samochód. Chłopiec długo nie może po tym zdarzeniu dojść do siebie, do czasu gdy na lekcji fizyki dowiaduje się jak można chodź na chwilę przywrócić życie zmarłym zwierzętom. Victor natychmiast bierze się do pracy.

Wallace kupuje Gromitowi na urodziny cyberspodnie, przez co brakuje mu pieniędzy na opłacenie rachunków. Aby sprostać zobowiązaniom finansowym postanawia dorobić wynajmując pewnemu pingwinowi pokój w swoim domu. Wkrótce się okazuje, iż pod maską życzliwości nowego sublokatora skrywany jest mroczny sekret.

Los daje Rexowi szanse raz na zawsze skończyć z reputacją popsuj-zabawy, kiedy Bonnie po raz pierwszy zabiera go do kąpieli. W nowym środowisku, wśród nowo poznanych zabawek Rex może wreszcie pożegnać się z dawnym wizerunkiem i wyłonić z piany jako prawdziwy król imprezy. Z miejsca staje się duszą towarzystwa i rozkręca w wannie prywatkę, jakiej nie przeżył nikt. Ale kiedy kąpielowy projekt X wymyka się spod kontroli, to już – dosłownie - nie przelewki.

Krzysztof Kieślowski postanowił w roku 1979 przeprowadzić sondę. Przepytał w tym celu wielu ludzi w różnym wieku, którzy musieli odpowiedzieć na następujące pytania: Kim jesteś? Czego byś chciał? Co jest dla ciebie najważniejsze? Następnie, ze wszystkich wypowiedzi, wybrał czterdzieści cztery najciekawsze i uporządkował je od niemowlaka, do prawie stuletniej kobiety. Powstał bardzo przejmujący obraz ludzkich pragnień, uczuć, poglądów i priorytetów, które zmieniają się z upływem czasu.

Film przedstawia historię jednej akcji amerykańskich strażaków, którzy dostają wezwanie i przybywają do płonącego domu. Wyciągają z zadymionego pokoju kobietę, która oznajmia, że zostało tam jeszcze jej dziecko...

"Męska sprawa" to przejmująca historia trzynastoletniego chłopca z ubogiej łódzkiej rodziny, który maltretowany przez ojca, próbuje ukryć ten fakt przed nauczycielami i kolegami ze szkoły.

Główny bohater, Piotruś, jest ciekawym świata chłopcem, któremu ze strachu przed niebezpieczeństwami czającymi się w otaczającym lesie, nadgorliwie opiekuńczy dziadek ograniczył do niego dostęp. Jedynym towarzyszem spragnionego przygód chłopca jest kaczuszka, która ma w sobie wystarczająco dużo werwy aby skusić Piotrusia do wyjścia poza ogrodzenie domu. Przy pomocy wrony, udaje im się przejść przez płot, który oddziela teren bezpiecznego podwórka od ‘zewnętrznego świata’ i zaczynają beztrosko bawić się na zamarzniętym pobliskim stawie. Podczas gdy dziadek ucina sobie właśnie popołudniową drzemkę, a trójka przyjaciół spędza radośnie spędza czas, w pobliżu stawu pojawia się przyczajony wilk i korzystając z chwili rzuca się i połyka kaczuszkę jednym chłapnięciem paszczy. Piotruś, zdruzgotany tym, zbiera w sobie całą swoją wewnętrzna odwagę i siłę aby złapać wilka.

Film skupia się na obserwacji małego chłopczyka imieniem Tomek, który jeździ sobie po parku na hulajnodze i co chwilę pyta się różnych starszych ludzi siedzących na ławkach o życie, śmierć, ich problemy, marzenia i wspomnienia.

We Frankfurcie nad Odrą, w trudnych warunkach, samotna matka wychowuje jedenastoletniego Janka. Kobieta bardzo kocha swojego syna, jednak zarówno jej alkoholizm, jak i często zmieniający się partnerzy, nie stanowią najlepszego tła do wychowania dziecka. Klienci, odwiedzający dom Janka, często odnoszą się do niego bez krztyny szacunku. Ale Janek się nie poddaje i – choć okoliczności są niesprzyjające – nie zmienia swego przytomnego acz bezczelnego zachowania. Janek daje sobie radę ze światem za pomocą żywej wyobraźni. W walce dnia codziennego towarzyszy mu Wolf-Dieter, egzotyczna rybka, którą nosi ze sobą w starym słoiku po ogórkach. Na skutek przypadkowej przygody z narkotykami rybka musi stawić czoła znacznym problemom z orientacją i zaczyna pływać tyłem. A może to wszystko to tylko wytwór wyobraźni Janka...?

Film, pomyślany pierwotnie jako dokument o twórcy polskiego Elementarza, Marianie Falskim, przyniósł zupełnie odmienny rezultat: zdumiewający zapis stanu ducha Polaków lat siedemdziesiątych, przekraczający wszelkie bariery i konwencje gatunkowe ówczesnego kina. W miejsce dawnego, wyidealizowanego Elementarza, ukazanego w pierwszej części filmu, w drugiej autor zaproponował jego współczesny wariant: posępny, bliższy rzeczywistemu klimatowi epoki, zaś w trzeciej stworzył osobliwą wariację na jego temat. Film nagrodzony – już po śmierci autora – Złotym Lajkonikiem na Krakowskim Festiwalu Filmowym.